Kiedy dziecko jest małe to śpi z rodzicami i jest to naturalne. Przychodzi jednak taki moment, że rodzice zaczynają marzyć o tym, aby ich maluch w końcu zasypiał sam w swoim łóżeczku. Który moment jest najodpowiedniejszy, by przyzwyczajać dziecko do spania we własnym pokoju?
Chcąc zrozumieć, dlaczego dzieci nie lubią, a niekiedy nawet nie potrafią zasypiać same, należy zwrócić uwagę na fakt, że wszystkie ssaki śpią ze swoimi matkami. I można by powiedzieć, że człowiek to nie zwierzę, ale z ewolucją nie ma co dyskutować. Dziecko śpiące przy matce czuje się przede wszystkim bezpieczniej. Dlatego według wielu badań do 6 miesiąca życia maluchy powinny spać w tym samym pomieszczeniu co rodzice.
Wszystkie te bodźce docierające do dziecka pozwalają mu bowiem czuć się bezpiecznie i zasnąć bez problemu.
Kolejną kwestią związaną z samodzielnym zasypianiem dziecka jest odpowiednie przygotowanie się do tego przedsięwzięcia. Przede wszystkim nie należy się na nic nastawiać. Każde dziecko jest inne i każde w innym czasie będzie gotowe na to, aby samodzielnie, o określonej porze zasypiać w swoim łóżku. Pościel w dziecięcym łóżku powinna być wykonana z delikatnych materiałów, np. z bawełny lub z flaneli, a wymiar łóżka dostosowany do wymiarów dziecka.
Pierwsze kroki do samodzielnego zasypiania dziecka należy wdrożyć na długo przed samym wydarzeniem. Dziecko powinno mieć stały rytm dnia, dzięki któremu będzie czuł się bezpiecznie. Kolejną kwestią jest także układanie dziecka do snu o tych samych porach dnia. Dzięki temu wykształci się w nim nawyk, związany określoną porą i snem.
Wielu specjalistów jako optymalny czas na naukę samodzielnego zasypiania wskazuje okres około 6 miesiąca życia dziecka. Należy jednak pamiętać, że jeśli maluch ewidentnie źle znosi wszelkie próby zasypiania w pojedynkę, nie należy go do tego zmuszać.
Naukę zasypiania najlepiej zacząć w zwykły dzień, kiedy nic specjalnego nie wydarzyło się w życiu dziecka, a wszystkie czynności przebiegały według ustalonego planu. Po kąpieli kładziemy malucha w swoim łóżeczku, zamiast tulić go do snu lub nosić na rękach. Aby dziecko poczuło się bezpieczniej, możemy wręczyć mu jego ulubioną zabawkę lub kocyk, który zmniejszy stres związany z samodzielnym zasypianiem.
Kiedy dziecko znajduje się już w swoim łóżku, nie wychodźmy od razu z pokoju, a jedynie delikatnie odsuńmy się od łóżka, wciąż trzymając malucha za dłoń lub głaszcząc po główce, by czuł on bliskość swojego rodzica. Dopiero kiedy dziecko zaśnie, możemy po kilku minutach opuścić pokój.
Może się okazać, że maluch, zaraz po tym, jak miniemy próg pokoju, zacznie płakać lub wstawać z łóżka. W takiej sytuacji należy konsekwentnie znów ułożyć go snu i powtórzyć cały proces od nowa. Na początku takie wstawanie dziecka może powtarzać się nawet do kilkunastu razy w ciągu nocy, ale wraz z każdym kolejnym dniem częstotliwość ta zacznie spadać. Najważniejsza w tym wszystkim jest wytrwałość i cierpliwość rodzica.
Podsumowując, naukę samodzielnego zasypiania najlepiej zacząć około 6 miesiąca życia dziecka. Sam proces nauki samodzielnego zasypiania może trwać tygodnie, ale należy przy tym pamiętać, że jest to całkiem nowa sytuacja dla dziecka i musi się do niej przyzwyczaić.
