Gres uważany jest za najtrwalszy oraz najtwardszy ceramiczny materiał wykończeniowy. Dzięki swoim parametrom technicznym oraz wyjątkowym wzorom zyskał wysoką pozycję na rynku i jest on niewątpliwie najpopularniejszym materiałem stosowanym na posadzkach. Czym od zwykłego gresu różni się lappato?
Gres powstaje z mieszanki naturalnych surowców: kaolinu, glin, piasku kwarcowego oraz barwników mineralnych. Płytki po uformowaniu odpowiedniego kształtu poddawane są procesowi prasowania w specjalnych prasach, o dużej sile nacisku. Kolejno poddawane są one obróbce termicznej. Kafelki wypalane są w temperaturze wyższej niż 1200°C.
To przede wszystkim technologia odpowiada za dobre jakościowo płytki. Muszą być one trwałe, odporne na mrozy i ścieranie. Materiał ten wykorzystywany jest zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz np. na tarasie czy balkonie. Gres w różnych odsłonach spotkać można w hotelach lub centrach handlowych, gdzie ruch jest bardzo duży, dlatego materiał, którym są wyłożone, musi być wyjątkowo odporny na ścieranie.
Płytki gresowe układać można nie tylko na podłodze, ale również na ścianach. Dzięki swojej twardości na poziomie 9 w skali Mohsa spokojnie wytrzymają duże obciążenia. Ponadto gres nie chłonie wody i jest odporny na plamy.
Wyróżnić można gres szkliwiony i nieszkliwiony. Gres nieszkliwiony produkuje się w technologii podwójnego zsypu. Pozwala ona uzyskać niepowtarzalny wzór. Warto pamiętać, żeby przed ułożeniem wymieszać płytki z różnych paczek.
Lappato to odmiana gresu szkliwionego lub nieszkliwionego. Podczas produkcji poleruje się go elastycznie osadzonymi tarczami. Pozwala to uzyskać połysk oraz nieregularną, nieco pofalowaną powierzchnię. Te wyjątkowe płytki są zatem mniej śliskie od polerowanych. Mają wyjątkowe wzory, które aktualnie są bardzo modne. Trwałością oraz parametrami technicznymi nie odbiega od tradycyjnych płytek gresowych. Wyróżnia je zróżnicowana struktura oraz niebanalne wzory. Sprawdzą się w zasadzie wszędzie od łazienki po salon.
Zazwyczaj gresy różni jedynie wykończenie (mat, połysk, struktura antypoślizgowa) oraz wzór.
Płytki wypalane są w specjalnych piecach, które nieco zmieniają ich pierwotny kształt, stąd potrzeba sortowania ich na poszczególne wymiary. Jest jeszcze jeden sposób – rektyfikacja. Na czym ona polega? Na mechanicznym obcięciu lub zeszlifowaniu płytek, tak aby do siebie pasowały. Warto wspomnieć, że do układania płytek rektyfikowanych warto użyć fugi. Spoiny pozwolą na utrwalenie materiału.
Obecnie najmodniejsze są płytki wielkoformatowe w wersji lappato oraz polerowanej i matowej. Często łączy się wszystkie z nich, co daje zróżnicowaną, artystyczną całość. To niebanalne połączenie pozwala stosować płytki polerowane, które są zdecydowanie bardziej śliskie w miejscach, takich jak przedpokój czy hol. Płytki gresowe dzięki zastosowaniu m.in. wersji lappato stały się elementami dekoracyjnymi.
Popularną glazurę można było układać samodzielnie, wystarczyło zastosować nóż szklarski do nacinania ich powierzchni. Nie zadziała to w przypadku gresu. Materiał ten wymaga cięcia przy użyciu specjalnej maszynki, która na początku zarysowuje powierzchnię gresu, a później łamie ją wzdłuż tej linii. Przy drobniejszej, bardzo precyzyjnej pracy sprawdzi się piła tnąca na mokro. Dzięki diamentowemu ostrzu oraz nastawnej prowadnicy tnie ona z niezwykłą dokładnością.
Gres charakteryzuje się niską nasiąkliwością, dlatego do jego montażu należy użyć kleju o podwyższonych parametrach wytrzymałościowych oraz adhezji, czyli zdolności klejącej. Zaprawa taka będzie miała oznaczenie C2.
Płytki z gresu, które znajdować będą się na podłożach o zmiennej temperaturze, takich jak: balkon, taras, czy łazienka z podgrzewaną podłogą, powinny być mocowane klejem odpornym na odkształcenia. Na szczęście kleje do gresu są zazwyczaj przystosowane do przytwierdzania elementów o dużej masie w miejscach o zmiennych temperaturach oraz większym natężeniu ruchu.
Zdj. główne: Alexander Schimmeck/unsplash.com
