Dla wielu rodzin to, gdzie śpimy, w dużej mierze zależy od dostępnych pokoi i zasobów finansowych. Jednak tam, gdzie pozwalają na to okoliczności i przestrzeń, kwestia, czy rodzeństwo powinno mieszkać razem, czy osobno, jest popularnym tematem dyskusji wśród rodziców. Każda sytuacja jest inna i nie ma jednej dobrej odpowiedzi. Podejmując decyzję, weź pod uwagę wiek i temperament swoich pociech.
Dzielenie się sypialnią uczy wielu cennych umiejętności, takich jak współpraca, komunikowanie się i opiekuńczość. Kiedy dzieci mieszkają razem, mogą dyskutować o tym, jak udekorować pokój i co powiesić na ścianach. Jeśli jedno dziecko jest pedantem, a drugie bałaganiarzem, istnieje duża szansa, że polecą iskry. Porozmawiaj z pociechami o tej sytuacji i wypracujcie wspólnie jakieś rozwiązanie. Jedno dziecko może trochę odpuścić, a drugie nauczyć się porządkować swoje rzeczy. Dzieci uczą się wtedy tolerancji i sztuki kompromisu.
Obecnie dzieci często spieszą się ze szkoły na zajęcia pozalekcyjne. Później odrabiają lekcje, jedzą kolację i idą spać. Mogą lepiej znać swoich rówieśników niż rodzeństwo. Dzielenie pokoju w naturalny sposób sprzyja tworzeniu więzi. Dzieci lepiej się poznają. Rozumieją nawzajem swoje nastroje i preferencje. Mają więcej czasu, by porozmawiać na różne tematy. Dodatkowo maluchy nie lubią spać same. Dzieląc pokój, czują się bezpieczniej.
Gdy dzieci zbliżają się do wieku nastoletniego, często tęsknią za prywatnością. Rodzeństwo, które do tej pory lubiło dzielić pokój, teraz zaczyna narzekać na takie rozwiązanie. Jeśli tylko istnieje taka możliwość, warto podarować im osobne sypialnie. Zachęć je jednak do dalszego budowania bliskich relacji.
Młodsze dzieci mogą lepiej sobie radzić z mniejszą prywatnością, ale potrzebują własnej przestrzeni. Daj każdemu maluchowi regał, pudełko lub organizer na rzeczy osobiste. Naucz pociechy, by wzajemnie szanowały swoją prywatność. Niezależnie od tego, czy dzielą pokój, czy też nie, powinny traktować cudze rzeczy z szacunkiem i troską.
Niektóre dzieci lubią dzielić pokój, podczas gdy inne tego nie znoszą. Te preferencje zależą od wielu czynników, takich jak wiek, płeć i osobowość. Dzieciaki w różnym wieku mogą mieć problemy ze współdzieleniem przestrzeni z powodu różnic w harmonogramach, zajęciach i osobowościach. Na przykład maluch, który potrzebuje 12 godzin snu na dobę, nie dogada się z nastolatkiem, który kładzie się spać przed północą.
Problem pogłębia się, gdy starsza pociecha chce zaprosić drugą połówkę lub przyjaciół. Wtedy młodsze rodzeństwo zaczyna mu przeszkadzać. Dzielenie sypialni może być cennym doświadczeniem, ale jeśli masz wolny pokój, pozwól dzieciom zadecydować, czy chcą dalej dzielić pokój.
Zaproponuj dzieciom, by zaprojektowały swoją sypialnię. Dzięki temu zachęcisz ich do wyrażania własnego stylu i temperamentu. Dasz im poczucie kontroli nad swoją przestrzenią. Staną się bardziej kreatywne i pewne siebie. Wyrażenie stylu może polegać na wybraniu własnych mebli, koloru ścian czy dekoracji wnętrz. Jeśli dzieci mieszkają razem, pozwól im zaprojektować własny kącik.
Jeśli dzieci są w wieku szkolnym, znalezienie cichego miejsca do odrabiania lekcji może być wyzwaniem we wspólnym pokoju. Musisz się upewnić, że czas wolny nie będzie kolidował z nauką. W przeciwnym razie ryzykujesz, że Twoje pociechy prędzej czy później zaczną się o to kłócić.
Jeśli masz troje lub więcej dzieci, podczas ustalania konfiguracji pomieszczeń, weź pod uwagę ich zainteresowania i przyzwyczajenia. Jedna z Twoich pociech może potrzebować własnej przestrzeni, jeżeli ma inne hobby niż rodzeństwo. Jeśli dwoje zwariowanych dzieci kocha sport, a trzecie jest spokojne i interesuje się sztuką, niech mieszka we własnym pokoju, niezależnie od kolejności urodzenia.
